خشوع ابراهیم (قرآن)یکی از فضایل حضرت ابراهیم علیه‌السلام که در آیات قرآن به آن اشاره شده، خشوع است. ۱ - خشوع در برابر خداخشوع ابراهيم علیه‌السلام در برابر خدا: ۱. «... إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لأوَّاهٌ حَلِيمٌ؛... به يقين، ابراهيم دلسوز و بردبار بود.» ۲. «إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ؛چرا كه ابراهيم، بردبار و دلسوز و همواره رجوع كننده به سوى خدا بود.» ۳. «وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ... • أُوْلَئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ ... وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا؛در اين كتاب، ابراهيم را ياد كن، ... آنها پيامبرانى بودند ... و از كسانى كه هدایت كرديم و برگزيديم، كسانى كه خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، هنگامى كه آيات خداوند رحمان بر آنان خوانده مى‌شد به خاک مى‌افتادند، در حالى كه سجده مى‌كردند و گريان بودند.» برداشت فوق بر اين اساس است كه جمله «ممّن هدينا واجتبينا ...» بيان ديگرى براى همان پيامبرانى باشد كه در آغاز آيه به آنان اشاره شده است، و جمله «بُكيّاً» كنايه از كمال خشوع آن حضرت باشد. ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۱۱۴، برگرفته از مقاله «خشوع ابراهیم علیه‌السلام». |